Edinburgh

Dinsdag, de tweede dag van onze vakantie. De eerste dag dat we ontwaken in Schotland. De lucht is blauw en de zon schijnt. Het weer is veelbelovend. Eerst maar eens ontbijten. In de eetzaal staat alles uitgestald. Maar wat krijg je als ontbijt? Het enige dat er staat is brood, jam, perzik, ananas, yoghurt, koffie, melk en sap. Waar is de vleeswaren? Geen idee. Eerst maar eens wat yoghurt met perzik eten. Kim neemt wat brood met jam. Daarna komt de zoon van de eigenaresse vragen of we ‘alles’ als ontbijt willen. Geen idee wat hij onder ‘alles’ verstaat maar we beantwoorden zijn vraag beleefd positief. Na een paar minuten komt dan ons echte ontbijt. Iets wat wij Nederlanders niet echt gewend zijn: witte bonen in tomatensaus, een vet worstje, gebakken ei, spek en een plat geslagen aardappelkroketje. Het is dat we even aan het idee moesten wennen maar vervolgens smaakt het ons allebei goed.
Na het ontbijt is het tijd om Edinburgh te gaan verkennen. Aan de eigenaresse van het hotel hebben we gevraagd welke bus er naar de hoofdstad gaat. Niet veel later komen we aan midden in het oude centrum. Het was maar tien minuutjes met de bus. Wauw, wat een mooie oude stad. Volledig Engels, o sorry, Schots. Tja, verwar Schots niet met Engels want dat vinden ze hier niet leuk. Een bouwstijl die volledig anders is en die wij alleen kennen van de televisie. We weten niet waar we moeten kijken. Het ene gebouw is nog mooier dan het andere. De dubbeldekker bussen (niet rood maar paars van kleur) manoeuvreren met velen door het drukke straatbeeld. Ook de welbekende zwarte taxi’s missen niet in Edinburgh. Hier en daar kom je ook de befaamde rode telefooncellen tegen. Ook al loopt iedereen met een mobieltje, de telefooncellen zijn er nog steeds. Het weer was zonnig, met de nadruk op was. Na ruim een uur in het zonnetje gelopen te hebben, komen de eerste wolken. Daarna betrekt het snel en begint het te regenen. Zoals de eigenaresse van het hotel, later op de middag, sterk opmerkte: ‘Dit is Schotland.’ Maar dat wisten we van te voren. Toch hadden we geen paraplu’s meegenomen. Want ik, lees Wesley, was natuurlijk weer eens eigenwijs. Wie neemt er nou paraplu’s mee met dat mooie weer. Een Pub bood uitkomst. We hebben daar heerlijk een cappuccino gedronken en voor de rest was het rustig afwachten. Na een uurtje was het zo goed als droog. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar het kasteel van Edinburgh. Op de heuvel. Onderweg begon het toch weer een beetje te regenen. Toen we aankwamen bij het kasteel was daar net de wisseling van de wacht. Een kleine ceremonie in vergelijking met Buckingham palace maar toch leuk om te zien. Vervolgens zijn we het kasteel gaan bezichtigen. Vanaf het kasteel heb je aan alle kanten prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. Mooi kasteel met daarbinnen nog een paar kleine museums over de militaristische geschiedenis van Schotland. Na in totaal zes uurtjes waren we moe maar voldaan. De stad hebben we nog niet geheel gezien maar dat bewaren we voor een andere dag. Dat Edinburgh een mooie stad is had ik gehoord en gelezen. Maar het is meer dan dat. Een stad vol historie dat met recht de ‘capital of Scotland’ is.