Sequoia NP

De eerste nacht in Sequoia National Park was behoorlijk koud. Het was ongeveer tussen de 3 en 6 graden. Vooral Kim had hier wat last van. Het was daardoor een niet al te lang nachtje qua slapen. Het goede nieuws: we zijn niet opgegeten door beren. Al is die kans heel erg klein. Op jaarbasis gebeuren er nauwelijks incidenten tussen beren en mensen.
Ook vandaag was het goed te merken dat het een lang weekend is voor de Amerikanen. Bij alle bezienswaardigheden is het ontzettend druk. Zelfs zo druk dat er wegen zijn afgesloten en dat je wordt geadviseerd om met een shuttlebus verder het park te verkennen. Maar ook daar lange rijen. We kiezen er voor om een deel met de auto en een deel met de shuttlebus te doen. Een beetje op inzicht hoe druk het is op de parkeerplaatsen.
Onze eerste stop is de General Sherman Tree. De grootste boom ter wereld. Overigens niet qua lengte. Naast de Sherman staan nog andere reuzen die langer zijn. Het gaat dan ook om de boom met de meeste inhoud qua hout. De Sherman is van boven dood. Hij wordt dus niet langer. Maar de stam wordt nog wel steeds dikker. Hoe dan ook, het is een reus van een boom. Het blijft sowieso indrukwekkend, de Sequoia bomen. Ook in het Giant Forest kijken we onze ogen uit.
Vervolgens zijn we naar Moro Rock gegaan met de shuttlebus. De Moro Rock is een massieve rots. Enorm groot. Smalle trappen leiden ons naar de top van de rots. Een prachtig uitzicht ontvouwd zich nadat we boven op de rots staan. Mooi uitzicht over Sequoia National Park.
Vanaf de Moro Rock gaan we terug per shuttlebus. We moeten daar wel even voor wachten want ook hier zijn we niet alleen. Uiteindelijk zitten we in het busje. Helaas stappen we vervolgens bij de verkeerde halte uit. Nog verder van de parkeerplaats dan de Moro Rock. We merken te laat dat we verkeerd uitstappen. Vervolgens kunnen we weer in de rij gaan staan wachten. Tot overmaat van ramp begint het ook nog te regenen. Gelukkig hadden we twee paraplu's mee. Een hoop tijd later komen we dan uiteindelijk aan bij de auto en kunnen we op pad om wat eten te gaan zoeken. Het is alweer laat in de middag.
Uiteindelijk belanden we in een lodge waar ze doorlopend buffet serveren. Prima eten. We gaan zitten aan een tafel waar een Amerikaans echtpaar zit. Ze vragen waar we vandaan komen en zo raken we aan de praat. We vergeten tussendoor bijna te eten. Uiteindelijk gaat het over werk en dan gebeurd het onvermijdelijke. Hun zoontje Grant van vijf komt naar zijn vader gerend en zijn vader vraagt aan zijn zoontje aan mij te vragen wat voor werk ik doe. Deze vrolijke enthousiaste jongen blijkt helemaal gek te zijn van treinen. Als er dan iemand aan tafel zit die bij de Nederlandse spoorwegen werkt dan weet iedereen wat er gebeurt. Grant was helemaal in de wolken en wilde van alles weten. Ontzettend leuk om te zien hoe blij een vijfjarige kan zijn met zijn hobby.
Uiteindelijk gingen ze naar hun kamer want ze logeerde in de lodge.
Het was een leuke dag met ontzettend veel indrukken en een leuk diner gesprek. Vanavond gaan we weer lekker in onze tent slapen. Hopelijk wordt het wat minder koud.