Monte Bianco, hoog en droog

Zondag 7 juni. Nadat we lekker hadden uitgeslapen werd het tijd om wat te gaan bekijken. Want daarvoor zijn we naar Valle d’Aosta gekomen. Na een autoritje van drie kwartier kwamen we aan bij de Monte Bianco (4810 meter hoog). Of zoals bij ons beter bekend: de Mont Blanc. Aan de Italiaanse zijde van de hoogste berg van Europa is een splinter nieuwe kabelbaan gebouwd. De cabine van de kabelbaan draait tijdens de tocht naar boven 360 graden rond. Je kunt dus op één plek blijven staan en alle kanten bekijken. De cabines hebben zelfs vloerverwarming en de ramen hebben een speciaal systeem waardoor ze niet kunnen beslaan. Ongelofelijk en hypermodern. Maar dat is natuurlijk allemaal bijzaak. Waar het echt om draait is het prachtige uitzicht. De eerste stop was op 2173 meter hoogte. We hebben heerlijk in het zonnetje op het grote panorama terras een cappuccino met, hoe kan het ook anders, gebak gegeten. Heerlijk genietend van het prachtige uitzicht over de vallei en de bergen. De tweede en laatste stop was Helbronner op 3466 meter hoogte. De laatste stop in Italië. Als je verder zou willen kom je in Frankrijk uit. Maar dan moet je overstappen in kleine en verouderde gondeltjes. Overigens kom je dan niet veel hoger op de berg.
Op station Helbronner moesten we toch wel even een jas aantrekken. Waar we bij de eerste stop nog heerlijk in ons T-shirt op het terras hadden gezeten, was het hier toch een stuk koeler. Overal om ons waren ruwe bergtoppen met sneeuw. Heel veel sneeuw. Hier en daar waren er mensen aan het trekken door de sneeuw. Na een klein uurtje zijn we weer in de cabine van de kabelbaan gestapt voor de reis terug naar beneden. Het was een prachtige zonnige dag voor een mooie tocht op de Monte Bianco. Aan het begin van de avond hebben we nog heerlijk in het zonnetje gezeten in de tuin bij ons appartement. Met het prachtige uitzicht op de Valle d’Aosta.